Əsbəğ ibni Nəbatə nəql edir: “Bir gün İmam Əlinin (ə) hüzuruna getmişdim. Həzrət (ə) dərin fikrə getmişdi və əlində çubuq ilə torpağı tərpədirdi...

Sübhan Allah varlıq aləmində Həzrət Muhəmməd (s) kimi ali bir insan xəlq etməmişdir. O, bəşər üzərində olan bir günəşdir ki, hər kəs onun şüasından faydalanır. Həzrətin (s) varlığı rəhmətlə o qədər əhatə olmuşdu ki, onun risaləti bütün peyğəmbərlərin (ə) risalətinin cəmi idi...

Bir gün Həzrət Adəm (ə) bir yerdə əyləşmişdi. Anidən altı nəfəri müşahidə edir ki, onlardan üç nəfəri ağ paltarda və üç nəfəri də qara paltarda idilər. Ağ paltar geyinənlər gəlib Adəmin (ə) sağ tərəfində və qara paltar geyinənlər sol tərəfindən əyləşirlər...

Qurani-Kərimdə Həzrət Şuəybin (ə) qızlarının iffətli və pak ətəkli olmasını təsdiq edən ayələr mövcuddur. Bu ayələr həmin xanımların gözəl əxlaqından və iffətə riayət etməklərindən bəhs edir...

Hikmət elə bir İlahi nemətdir ki, gərək insan bədənində yer alsın. Onun sakin olduğu məkan isə, ən müqəddəs məkan olan insan qəlbidir...

Yəli ibni Əbi Əmr nəql edir: “Şam şəhərində səfər edən bir qoca kişini gördüm. O, mənə dedi: “Mən Roma padşahı Qeysərin məktubunu çatdıranam. O, Peyğəmbərə (s) bir məktub yazmışdı və mənə vermişdi. Mən də Həzrətə (s) çatdırmaq üçün Mədinə şəhərinə gəldim. Məktubu Peyğəmbərə (s) verdim...

İnsanların əksər hissəsi aqibətlərinin xeyirli olmasını istəyərlər. Ancaq bəzən elə bəyənilməyən işlər görərlər ki, aqibətlərini xeyirlə xətm etməz...