Vəfasız. Hüseyn (ə)-ın onu tənha qoyan, ona əza tutmayan, ona əza tutulmasına mane olan müsəlmana gileyi.

02 Mart 2010 - 11:41

Ey insan, niyə tez unutdun məni?

MÉ™n ki, sÉ™nÉ™  görÉ™ keçdim canımdan.

Bu gün məni gördün tanımadın da

Özgə xəyallarla ötdün yanımdan.

Xəyalım gözünə hey görünsə də

GörmÉ™zliyÉ™  vurdun, yumdun gözünü

Məndən sonra məni yaşatmalıydın,

Bəs nədən tutmadın qırdın sözünü?!

Bir dÉ™fÉ™  dÉ™ olsun görmÉ™din mÉ™ni

Məzarım həsrətdən saraldı-soldu.

İllərlə gözlədim dost ziyarətin,

Gəlmədin, get-gedə qəbrim daraldı.

AÄŸlayıb, göz yaşı tökÉ™  bilÉ™rdin

Sənsə əsirgədin məndən, qıymadın.

Yadlar bu halıma ağlayan zaman,

Nədən mane oldun, nədən qoymadın?

Heçmi mürüvvətin olmadı sənin?

Heçmi daş ürəyin parçalanmadı?

Heçmi o vicdanın nalÉ™  etmÉ™di?

Heçmi yuxulamış qəlb oyanmadı?!

İndi ki, qərarın bu oldu, olsun!

Sən zülməti seçdin, mən isə nuru

SÉ™n zülmÉ™  baÅŸ É™ydin, nakiÅŸi oldun,

Mənsə kirlətmədim təmiz qüruru.

Hüseynəm, çoxları tanıyır məni,

Cəddim Peyğəmbərin əziz nəvəsi.

Mənəm kamilliyin uca zirvəsi,

MÉ™nÉ™m mÉ™zlumların  ürÉ™k nalÉ™si.

MÉ™nim fÉ™ryadımı  eÅŸidÉ™n varsa

Mənə əza tutsun, yada uymasın!

Gözləsin Məhdinin şanlı qiyamın,

Əsrin imamını tənha qoymasın.

 

Ä°lqar Kamil