Ей нури бяхши-бариэящи-кибрийа Яли, Ð’ей хаки-бариэащи олан кимийа Яли

Dustlər, mən görən ol dilbəri-ziba kim idi?

Dağıdan gül üzünə zülfi-mütərra kim idi?

Mən əzəldən nuri, paki Müstəfani sevmişəm,Şahi mərdan, şiri yəzdan Mürtəzani sevmişəm

Mərhaba, ey bəhri-zatın gövhəri-yekdanəsi,

Şəmi-vəhdətdir cəmalın kün-fəkan pərvanəsi

Odur fikrin É™vvÉ™li, odur kÉ™lamın sonu,    GÉ™lib hamıdan É™vvÉ™l, hÉ™r bir varlıqdan qabaq,

YaÅŸayanlar içindÉ™ É™bÉ™di  odur ancaq.    NÉ™ iÅŸ görsÉ™n, Tanrının adıyla qurtar onu.

Dəmbədəm yüz min salam olsun sənə ya Mustəfa,

Cümlə dillərdə səfa səndən dirur ya Mustəfa.

Bu kainatın nuru,Böyük fəxri, qüruru,

İnsanların şüuru,Kamalısan, Muhəmməd!

şeytanın mənfur şaibəsi. İnsanlıq nağılı:-

“ölümlə olum”- fəlsəfəsi. Bağdad, Kabil, Xocalı,

Bu nə söz-söhbətdir, nə fitnə-fəsad?!

Nə işlər törənir insanlığa yad?

Yox-yox, odda yanmaz Quran heç zaman,

Quran ürəklərə həkk olub, inan!