წმინდა – უხინჯოს, შეუბღალავს და სუფთას ნიშნავს. უფლის ეს სახელი მთელ სამყაროშია განსახოვნებული. უზენაესმა სამყაროს სიწმინდის წესი და რიგი დაუდგინა და ყოველ შექმნილს ამ წესრიგის მორჩილება უბრძანა.

ცოდვის უკეთურობანი იმდენად ვრცელია, რომ მათი ჩამოთვლა უბრალოდ შეუძლებელიცაა. თუმცა ზოგიერთის ჩამოთვლა მოხერხდება.

“(წინასწარმეტყველო!) ერსა შენსა ახარე (სამოთხის შეხსენებით)! ისინი ვინც სიტყვას (რჩევადარიგებას) შეისმენს და მათგან ყველაზე უმშვენიერესს (მართალს) მიედევნება, მართალ გზაზე ღვთითშედგომილნი არიან. გონიერებით მავალნიც, სწორედ ისინი არიან.” (ს. “ზუმარი” აია 17_18)

თუკი ღვთისმგმობი გამუსლიმდება, მაშინ გამუსლიმებამდელი მარხვების დაცვა მას არ ევალდებულება.

თუკი მხცოვანების გამო ადამიანი ვერ იმარხულებს ანდა მარხვა მისთვის ძალზე მტანჯველი იქნება, მაშინ მისთვის მარხვა აუცილებელი არაა.